Asa
 
Baston çoğu kez Asa ile karıştırılmış ve her ikisi de eş anlamda kullanılmıştır. Oysa Asa eski devirlerde kralların, kumandanların, filozofların, din adamlarının ve peygAmberlerin elinde dayanak olmaktan çıkarak kuvvet ve kudret sembolüne dönüşmüştür. Baston kadar Asa da çok eskiye inmektedir. Uygulamada her ikisi de yürürken elde tutulan sopalara verilen isimlerse de Asanın çok daha özel durumu olmuştur.
 
Din kitapları peygAmberlerin, mitolojiler ise tanrıların Asalarından, Bastonlarından uzun uzun söz etmektedir. Bunların en önemlisi Hz. Musa’nın Asasıdır. Kuran’da da sözü edilen bu Asayı melekler cennetteki mersin ağacından kestikleri dalla yaparak bir çobana vermişlerdir. Çoban Asasını Hz. Musa’ya vermiş sonra da pişman olmuş, geri istemişTır, Hz. Musa “o artık benim oldu” diyerek Asayı vermemişTır.
 
Uzun tartışmalardan sonra da hakemler anlaşmazlığı çözümleyememişTır. O sırada ortaya çıkan bir melek Hz. Musa’yı ve çobanı dinlemiş “yere koyun, kim yerden kaldırırsa Asa onundur” demişTır, ihtiyar çoban yerinden kımıldaTamamış, Hz. Musa elini uzatır uzatmaz Asa kendiliğinden ona gelmişTır. Hz. Musa bundan böyle Asasını elinden hiç bırakmamıştır.
 
İslamiyet’te de Hz. Muhammed’in “Anaze” denilen bir Asası vardı. Dört halifeden sonra Emevi ve Abbasilerde de bu gelenek sürmüş, hilafet Osmanlılara geçtikten sonra da bu sembol ortadan kalkmıştır. Öte yandan Hz. Süleyman Beytü’l Mukaddes’i yaptırırken öldüğünde de Asasına dayanır durumdaydı.
 
Görmüş olduğunuz harika görünümüyle öne çıkan Asa eksiksiz harika kondüsyonda üst kısımları Gümüş değil alpaka malzeme duruyor. Alt kısım Ahşap bu en az 40 yıllık ürün sadece Antik Kuntik'de.